Ik heb lang getwijfeld over wat ik moest doen. Moest ik voor je gaan of niet?
Was het de moeite waard of zou het dit keer op een LAT–relatie uitdraaien?
Zou ik je kunnen geven wat je verdient, die paar weken dat je er zou zijn?
Of zou het alleen maar stress opleveren?
Na lang twijfelen en een steen in mijn maag, werd de keuze gemaakt.
Door andere probleempjes in huis en daarbuiten kon ik voor mijn gevoel niet anders.
Dus zien we elkaar dit jaar niet. Tenminste niet bewust.
Misschien vangen we een glimp van elkaar op in het voorbij gaan of hoor je dat ik langsloop.
Maar dit jaar zoek ik je niet op. Dus zal jij ook niet voor me klaarstaan.
Je zal mijn leven dit jaar niet verlichten. En ook niet zorgen voor wat extra gezelligheid bij mij in huis.
Ik zal je niet versieren of verleiden om je er op je best uit te laten zien.
Ik zal je niet laten pronken terwijl ik er niet ben om je te bewonderen.
We zullen dit jaar geen nieuwe herinneringen maken maar er is daardoor ook geen kans dat ik jou of je ‘aankleding’ beschadig of ‘vies’ maak.
En het vervolgens weer moet zien te herstellen of schoon te maken.
Ook al is het met pijn in mijn hart, dit jaar tuig ik je niet op.
Maar elke keer als ik naar de kerstboom bij mijn moeder kijk, denk ik ook aan jou.
Volgend jaar haal ik je weer tevoorschijn. En versier ik je zo mooi als ik kan.
Mijn eigen kleine kerstboompje…
Reactie plaatsen
Reacties