Met gevaar voor eigen leven

Ze komen pas bij mij thuis terecht na een grondige voorselectie. Daarbij worden ze gekeurd op uiterlijk, leeftijd en eventuele ‘verminking’, shockerend genoeg aangebracht door de mensen waarbij ze opgehaald dienen te worden.

Op mijn werk heb ik vaak weinig keus dus kan ik er niet onderuit ze te behandelen, maar dat doe ik dan niet zonder handschoenen.

Zijn ze bij mij thuis – meestal van tevoren geselecteerd door mijn moeder – dan kan ik ermee aan de slag.

Ondanks dat ze dan al wel licht zijn gereinigd, vertrouw ik het toch nooit helemaal.

Daarom raak ik ze ook dán niet met blote handen aan. Maar om nou voor elke keer dat ik ze vastpak, plastic handschoenen aan te doen, vind ik zonde. Voor mijn voorraad maar zeker ook voor het milieu.
Dus worden ze in plaats van met mijn handen ‘onder handen genomen’ met speciaal gereedschap.

Het handigste zou zijn als ik hiervoor ook beschermende kleding aan doe, maar doordat dat mij nog meer tijd, energie en gedoe kost, hoop ik er altijd maar het beste van.

Met uiterste precisie worden ze uit hun verblijfplaats gehaald en op het daarvoor bestemde platform gelegd.

Het beste is als ze daar eerst even acclimatiseren maar afhankelijk van mijn timemanagement kan het zijn dat dat niet altijd mogelijk is.

Gelukkig maakt dat voor het behandelen zelf niet uit, maar merk ik de gevolgen vaak nadat de klus geklaard is.

Met gevaar voor eigen leven en mijn omgeving voer ik daarna de - voor mij - uitdagende taak uit.

Ik prik erin met een vork om verschuiven te voorkomen en met een mesje maak ik een incisie en trek ik daarna de snee over de gehele lengte door.

Ik verplaats de vork en snij nog wat hier en daar, waarna ik wat ik nodig heb, uit de omhulsels probeer te trekken.

Heb ik geluk, dan kan ik het netjes naast de overige objecten neerleggen. Heb ik pech, dan schiet er iets weg of valt er een deel  ter plekke op de grond.

Het kost de ene keer meer tijd dan de andere keer maar het komt uiteindelijk altijd goed.

Het is alleen altijd de vraag of ik eerst nog wat vreselijke vlekken weg moet werken voordat ik daarna kan beginnen aan mijn ‘bananenontbijt’….