Elke dag kom ik ze tegen. Deels weet ik waar en wat ik van ze kan verwachten.
Ze zijn er in het groot, klein, in verschillende substanties of materialen.
Heel soms verdwijnen ze vanzelf, meestal kan er wat aan gedaan worden maar het is ook mogelijk dat hun aanwezigheid de ‘noodklok’ luidt.
Ze kunnen mijn emoties alle kanten op laten gaan.
Ze kunnen me panisch in huilen laten uitbarsten, laten schreeuwen van wanhoop en boosheid en laten wachten tot een bepaalde onzekerheid eindelijk weer weg is. Ze kunnen me ook ergens op laten verheugen, in de lach laten schieten of laten genieten van hun aanwezigheid.
Want ontdek ik ze in mijn sokken, dan heeft mijn smetvrees weer de overhand en wil ik hen en die sokken niet meer zien.
Zijn ze in de muur van mijn woning gemaakt, dan moet ik er op vertrouwen dan iemand anders ze weer voor me dicht.
Komt er één tevoorschijn in iemands broek door zijn eigen onhandigheid, dan kan dat reden zijn tot een lachbui.
En zitten ze in de kaas… Dan wil ik graag een stukje.
Dan ben ik al die andere gaten weer even vergeten en gaat het wel weer!
Reactie plaatsen
Reacties