Einde van een tijdperk

Ik had vakantie en werd als zo vaak wakker doordat ik naar de wc moest. Het was nog donker buiten en ik zocht, half verstrikt in mijn klamboe naar het knopje van mijn lampje. Toen het lampje eenmaal aan was, moesten mijn ogen wennen aan het licht.
Ik probeerde te kijken hoe laat het was en met veel moeite - door nog halfdichte ogen -zag ik dat het half 5 was. Dat viel nog mee, ik had daarna nog aardig wat tijd om te slapen. Ik had tenslotte vakantie, al had ik wel plannen voor die dag.
Ik wist, ook in het halfdonker, de route en ging op pad. 

Eenmaal weer terug wilde ik gaan liggen maar voelde opeens iets dat leek op een draad. Een draad, waarvan?! Ik lag in mijn 'prinsessenbed'. Zo genoemd omdat er een klamboe overheen hing. Maar voordat ik daar verder over kon 'dromen' werd ik in één klap wakker geschud. Of was het een nachtmerrie? Ik keek nog eens en als een donderslag bij heldere hemel zag ik dat er iemand mijn klamboe was binnengedrongen. Hij leek er niet zelf uit te komen, maar hij móest eruit!!
In mijn hoofd gilde en huilde ik maar in een 'split second' besloot ik adequaat te handelen en greep hem. Of hij tegenstribbelde weet ik niet of ik voelde het niet door de adrenaline, maar ik sleurde hem zo snel mogelijk mijn verblijf uit. Alle deuren en ramen waren dicht, ik liep in mijn pyjama en mijn moeder (met wie ik vakantie vierde) ging ik hiervoor niet wakker roepen. Maar ik ging zó niet alleen naar buiten. Ik durfde zo niet eens naar buiten. Daar was ook niet eens tijd voor want deze indringer nóg langer vasthouden leek mij een té moeilijke opgave. Ik zag geen andere optie dan hem ergens, ver van mijn privéverblijf, los te laten. In de hoop dat hij nooit meer terug zou komen. Zonder hem wat aan te doen, want dan was ik zelf ook ‘slecht’.

Mijn klamboe was verpest, want het was niet te doen om na te gaan waar hij die allemaal had aangeraakt. En waar hij met zijn vieze poten allemaal had gelopen. Gepaard met stof en wat grotere gaten erin was die klamboe nu dus helemaal niet meer te redden. De spin was wel gered. Die kon ergens anders in het huis van mijn moeder vrolijk vliegjes vangen. Maar mijn prinsessentijdperk – want geen klamboe meer - was dus voorbij. Misschien ben ik dan nu definitief terechtgekomen in mijn tijdperk van het survivallen. Op mijn manier dan…