Luister, alsjeblieft

Elke weekend logeer ik bij mijn moeder - waar dan vaak ook in ieder geval één van mijn broertjes is. 
Ze zegt dat ze het gezellig vindt en me graag helpt met dingen maar ze zal het heus niet áltijd leuk vinden als ik er ben.
Er is namelijk een grote kans dat elk weekend een heel palet aan emoties de revue passeert, met bijbehorend gedrag.
Zo is er misschien gelach en gekkigheid omdat we haar in de maling nemen (en ik daar regelmatig het voortouw in neem). Ook is er mogelijk gehuil, uit wanhoop of ik ooit nog 'normaal' zou kunnen leven. Verder is er kans op boosheid en frustratie omdat ik iets niet voor elkaar krijg zonder - in mijn ogen - vieze handen te krijgen.
Maar waar zéker op gerekend kan worden, is geroep – en in het ergste geval geschreeuw- , van mij. 

Niet per se omdat ik boos ben, niet per se omdat iets niet lukt. Niet omdat ik vermoeid ben of verdrietig. Nee, omdat ik soms momenten heb waarbij ik het gevoel heb dat zelfs bij het meest korte en simpelste wat ik zeg niet naar mij wordt geluisterd. Dan ga ik roepen en zo nodig schreeuwen omdat ik soms even snak naar … televisie kijken.

Maar bij mijn moeder staat een behoorlijk nieuwe televisie met bijbehorende afstandsbediening. En die afstand is voor mij op meerdere manieren uit te leggen. Onze band is namelijk nog lang niet zo hecht als met zijn voorganger.

Deze heeft namelijk maar heel weinig toetsen. Zo staan er geen toetsen met cijfers op, maar moet je zappen van zender naar zender door één van de toetsen die er wél zijn omhoog te duwen. En daar gaat het bij mij mis. Op die manier zappen met een tissue – want ik raak dat ding niet met blote handen aan -  terwijl de afstandsbediening op de salontafel ligt is niet te doen.

De oplossing is de spraakfunctie: één knop indrukken en dan in het Engels het gewenste zendernummer inspreken. Maar hoe dichtbij ik ook met mijn mond bij die afstandsbediening kom, soms lijkt het wel of hij expres niet naar mij luistert. Dan krijg ik een andere zender of opeens internet. Dan ga ik tegen ‘m roepen en schreeuwen.

Luister nou eens, alsjeblief!
Als ik dan eindelijk de televisie op de juiste zender heb gekregen voelt dat bijna als een overwinning.

Dankjewel, afstandsbediening!