Worsteling

Ik word wakker, voordat de wekker gaat. Verder slapen lukt niet meer. Maar ja, dan heb ik in ieder geval wat extra tijd vandaag. Want ik weet wat me te wachten staat. Gisteren heb ik alles al in gereedheid gebracht om vandaag weer deze worsteling aan te gaan.
Snel doe ik mijn kleren aan en ga de uitdaging voor de zoveelste keer aan. Ik kijk goed, neem in mijn hoofd nogmaals het plan van aanpak door en dan … actie!

Ik trek, pak, strek me uit, til en probeer niks anders te raken. Maar dan… Ik verlies bijna mijn evenwicht en er wordt bijna iets geraakt met mijn voet. Nog net op tijd weet ik me te herstellen. Poging 1 is niet helemaal gelukt, dus op naar poging 2 en 3 en 4. Uiteindelijk is daarmee dát doel zo goed als bereikt.

In een vlaag van onoplettendheid stoot ik mijn elleboog. Ik stroop mijn mouwen op en laat me niet gek maken. Ik trek, vouw, sjor en word vervolgens bijna opgeslokt.  Ik slaak wat oerkreten van onmacht en frustratie. Mensen die mij van door het raam zouden kunnen zien, zouden kunnen denken dat ik dit niet meer te boven kom.          

Maar ik geef niet op. Het zal me lukken. Na ongeveer een half uur is de strijd gestreden. Ook al is het dan niet helemaal  strak en zonder vouwen. Het is schoon en met een sprei erover ziet mijn bed er prima verschoond en opgemaakt uit….